Jezioro Hańcza - nurkowanie

Lokalizacja

Północny-wschód Polski

Głębokość max.

108,5m najgłębsze jezioro w Polsce
wysokość n.p.m 229m,
powierzchnia 310ha,
długość 4,5km szer. 1,2km.
Klasa czystości I (1996 r.)

Widoczność

Bardzo różna, zależy od pory roku, najgorsza w lecie. W zakresie: 0-6m głębokości 3-6m widoczności 6-12m głębokości spada czasami nawet do 2m poniżej 20m 8-12m widoczności

Dojazd

....

Opis akwenu

Jezioro Hańcza -oligotroficzne jezioro rynnowe w Suwalskim Parku Krajobrazowym, najgłębsze jezioro w Polsce. Dno i brzegi pokryte dużymi głazami narzutowymi (szczególnie zachodni brzeg), co oprócz czystej wody podnosi jego atrakcyjność.

Roślinność wodna jest uboga. Przez jezioro przepływa rzeka Czarna Hańcza (wpływ od północy wypływa na południu). Jezioro Hańcza charakteryzuje się czystą i bardzo zimną wodą. Zakładając, że większość nurkowań przekracza głębokość 20m należy pamiętać o ciepłym skafandrze.
Najbliższe miejscowość Hańcza, Blaskowizna, Cisówek, Mierkinie, Przełomka. Przy miejscowości Błaskowizna wspaniałe miejsce nurkowe (ścianka sięgająca 40m).

Niebezpieczeństwa

Strome brzegi, duża głębokość

Właściciel

Brak danych

Inne uwagi

Brzeg wschodni: Polną drogą dojeżdżamy do parkingów przy ściankach, położonych na wschodnim brzegu. Klarowanie sprzętu ułatwiają drewniane stoliki. Zejście do wody po przygotowanych stopniach. Trochę płycizny, uatrakcyjnionej licznymi , obłymi kamieniami, którą pokonujemy zawieszeni nad nieliczną i mikrą roślinnością, ale za to w wodzie o wyjątkowej przejrzystości i już jesteśmy na ściance, z której Hańcza słynęła przez lata, która była i nadal jest magnesem przyciągającym rzesze nurków z Polski i nie tylko. Jedynym przejawem podwodnego życia są liczne kolonie skorupiaków. Zaczyna się już na 10 metrach, ale najbardziej atrakcyjny jest fragment skalny pomiędzy 15m a 30 metrem. Na tym odcinku mamy szansę spotkać miętusy, kryjące się w jamkach. Swój urozmaicony koloryt zawdzięcza obecności w skale tlenków żelaza. Niestety zachowanie , jak mniemam, niektórych kolegów doprowadziło do widocznego już zniszczenia, tak skały jak i przetrzebienia jej mieszkańców.
Kolejną atrakcją dostępną z parkingów, jest półka z budzącym respekt swoimi rozmiarami, pniem drzewa. Niestety i tu rzucają się w oczy efekty działania kolegów obdarzonych nadmiarem energii, lecz zupełnie pozbawionych poczucia odpowiedzialności za pozostawienie środowiska w takim stanie, w jakim je zastaliśmy. Litoral na wschodnim brzegu jest on bardzo ubogi. Wody jeziora , niezbyt bogate w związki odżywcze, nie rozpieszczają nas nadmiernie bujnym rozwojem roślinności. Dosyć licznie występują natomiast skorupiaki . Uwagę zwracają, porozrzucane nadzwyczaj hojnie przez wycofujący się lodowiec, różnej wielkości i barwy kamienie.
Brzeg północny: Dojazd możliwy jest do miejscowości Stara Hańcza. Ale odległość od miejsca zaparkowania do brzegu (bardzo mulistego tutaj) jeziora wyklucza praktycznie przeniesienie sprzętu.
Własna łódka lub ponton jest znacznym ułatwieniem. Ich brak też nie wyklucza nurkowania. Od tego sezonu istnieje możliwość wypożyczenia łodzi zabierającej maksymalnie 12 nurków, od mającego w Błaskowiźnie, swoja bazę CN Adriatic. Jest też możliwość nurkowania z przewodnikiem . Główną atrakcją tego brzegu jest skalna ścianka biegnąca do 30 m oraz źródełka. Szczególnie to ostatnie nurkowanie pozostawia dużo zadowolenia. Bardzo atrakcyjne są też nurkowania w litoralu, gdzie na szerokich wypłaceniach, wśród zatopionych drzew, plątaniny gałęzi i roślin wodnych toczy się bardzo bogate życie. Możemy liczyć na spotkanie troci jeziornej. Nurkując w okolicy Starej Hańczy jak i Uroczyska Pogorzałek (brzeg północno-wschodni) należy uważać na wędkarzy.

Brzeg zachodni: Dojazd do brzegu, z uwagi na strome wzgórze porośnięte gęstym lasem, jest praktycznie niemożliwy. Transport łódką (niekoniecznie Bols) z brzegu wschodniego). Kierujemy się na widoczne już w oddali żeremia bobrowe. Cumujemy na północ od ich. Wypływamy po powierzchni ok. 30 m od brzegu i zanurzamy się . Następnie zanurzając się po stoku musimy podjąć decyzję. Jeżeli popłyniemy w prawo, to mijając liczne rowy i zagłębienia mamy szansę na odnalezienie niezwykłej urody kamiennej ścianki usytuowanej pomiędzy 30 a 40 metrem. Miejscowe przebarwienia na czerwono sugerowałyby obecność tlenków żelaza. Jeżeli zaś popłyniemy w lewo odnajdziemy na 24 metrach, ilastą ściankę z licznymi otworami, być może gniazdami miętusów. Światło latarki uwypukla jej biel i ostro kontrastuje z czernią wód jeziora. Wynurzając się po stoku mamy szansę napotkać podwodne wzniesienie (do ok. 6 m), które łagodnie przechodzi w dolinkę do ok. 15 m, by ponownie łagodnie wypiętrzyć się . Litoral w tym miejscu nas raczej nie zachwyci, chociaż jest zdecydowanie bardziej rozbudowany niż na brzegu zachodnim. Oprócz podwodnej łąki, roślinność jest raczej nieliczna, a ryby trudno spotkać.

Nieco bardziej na południe na łagodnie opadającym stoku od 15 do 25 metra mamy okazję podziwiać głazowisko. Niektóre kamienie imponują swoją wielkością. Na podwodnym stoku, będącym przedłużeniem Góry Leszczynowej, odkryte zostały dwie kolejne skalne ścianki. Pierwsza z nich położona bardziej na południe urywa się na 30 m , druga stawia większe wymagania. Jej eksplorację możemy zacząć dopiero na 26 metrach, a zakończyć na 38 m. Trochę problemów może sprawić je odnalezienie. Ale widok pod woda jest tego wart.

Opis Jacek Madejski