Wynurzenie to czynność zmierzająca do osiągnięcia w sposób bezpieczny powierzchni wody. Uczona na kursach podstawowych w warunkach płytkiej wody, czy to na basenie, czy na wodach otwartych, składa się z pięciu punktów.

1. znak na rozpoczęcie wynurzania. Pokazujemy znak "do góry", kiedy partner odpowie "do góry " i "OK" sprawdzamy czas nurkowania
2. sprawdzenie czasu nurkowania - należy zapamiętać czas nurkowania i sprawdzić czy nie jest wymagana dekompresja
3. jedna ręka na inflator druga nad głowę -
4. patrzymy do góry, wypływamy powoli obracając się dookoła własnej osi sprawdzając czy nie ma nad nami przeszkody,
5. prędkość wynurzania musi być zgodna z prędkością zalecaną przez tabele dekompresyjne lub komputer nurkowy. Grupa (para nurkowa) wynurza się w tempie najwolniej wynurzającej się osoby.

Tak wygląda wynurzenie z głębokości 2-3m. Wynurzenie z większej głębokości dzieli się na trzy etapy. Pierwszy składający się z znaku rozpoczęcia wynurzania oraz sprawdzenia czasu nurkowania i wszystkich spraw z tym związanych, etap ten jest przeprowadzany w miejscu, gdzie rozpoczynamy wynurzenie. Wcale nie musi to być najgłębsze miejsce, często jest to znacznie płycej.

Etap drugi to wynurzanie, w trakcie którego nie należy przekraczać prędkości wynurzania zalecanej przez tabele dekompresyjne czy komputer nurkowy. Obecnie zaleca się, aby prędkość wynurzania nie przekraczała 10m/min. Pozycja nurka w trakcie wynurzania powinna być taka jak przy nurkowaniu czyli pozioma, pomaga w tym odpowiedni umiejętność utrzymywania pływalności i właściwy trym. Zdarza się, że podręczniki zalecają pionową pozycję wynurzania, jest to dopuszczalne (ale nie zalecane) w nurkowaniach rekreacyjnych, kiedy głębokość nurkowania jest mała nie wymagająca dekompresji (*). Wynurzając się z nurkowań głębszych i wymagających dekompresji należy utrzymywać poziomą pozycję ciała, łatwiej kontrolować prędkość wynurzania. Wynurzamy się bowiem przy pomocy kompensatora pływalności BCD a nie przy pomocy płetw. W trakcie wynurzania należy kontrolować czy wynurzenie jest możliwe, nie ma przeszkód, innych nurków czy wystających skał.

Do etapu trzeciego przechodzimy w zasadzie tuż pod samą powierzchnią wody, na głębokości 3-1m. Naszym celem jest upewnienie się, że możemy wynurzyć się bezpiecznie na powierzchnię. Pozycję ciała można zmienić na pionową, wynurzamy się ruchem śrubowym patrząc do góry, sprawdzamy czy powierzchnia wody jest czysta, w ostatnim etapie wynurzenia, można podnieć jedna rękę nad głowę, aby ja chronić. W trakcie wynurzania należy się upewnić o możliwości bezpiecznego wynurzenia. Zwracać należy uwagę na łodzie i statki, oraz innych nurków, w trakcie nurkowania przy piniowych ścianach, zwrócić należy uwagę na występy skalne.

Kontrola prędkości wynurzania powinna być prowadzona przez całe wynurzanie, szczególnie jest to ważne gdy wynurzamy się w toni. Pamiętamy, że przy wynurzaniu należy wypuszczać gaz z BCD aby jego objętość była stała. Nieumiejętne operowanie zaworami upustowymi może spowodować zatrzymanie wynurzania, a nawet rozpoczęcie zanurzania. Zanim pierwszy raz wynurzymy się w toni sprawdźmy czy potrafimy zrobić to przy linie, ale nie trzymając się jej. Wynurzenie w toni bez punktów odniesienia, jest znacznie trudniejsze niż wynurzenie wzdłuż stoku.

(*) Częściowo pewnie jest to siła przyzwyczajenia, do końca lat 80-tych, użycie BCD nie było powszechne, jedyną możliwość wynurzenia polegała na przyjęciu pionowej pozycji ciała i wynurzaniu przy pomocy płetw. Często wysiłek związany z wynurzeniem był bardzo duży, pływalność nurka na dnie była znacznie mniejsza niż na powierzchni wody, za sprawą zmniejszenia się grubości skafandra neoprenowego. Obecnie do wynurzania nie używa się płetw, odpowiednia biegłość w obsłudze BCD pozwala wynurzyć  się bez dodatkowego wysiłku. Dodatkowy aspekt to przystanek bezpieczeństwa, produkowane obecnie komputery zawsze go zalecają, jeżeli głębokość nurkowania była większa jak 10m. Trudno utrzymywać się w pozycji pionowej przez kilka minut w przedziale głębokości 3-6m.