Linowy system asekuracji

nurkowanie pod lodem

System asekuracji składa się z kilku elementów. Bardzo ważne jest, aby nie zaniedbać żadnego z elementu systemu, o jego bezpieczeństwie decyduje bowiem najsłabszy punkt. System asekuracji składa się z:

  1. stałego elementu do którego można zamocować linę na powierzchni lodu - dobrze jest leżeli jest to stały element na brzegu np: drzewo, samochód (o ile nie będzie używany przez cały okres nurkowania). W przypadku dużego oddalenia od brzegu można użyć dwóch śrub lodowych wkręconych w pewnej odległości od siebie (minimum 20cm). Użycie jednej śruby może nie spełnić zasady pewnego połączenia. Śruby lodowe dobrze przewodzą ciepło, co powoduje że w słoneczny dzień ciepło pochodzące od nagrzewającej się, wystającej z lodu części nagrzewa całą śrubę, a to z kolei powoduje topnienie lodu wokół śruby i luzowanie połączenia.

  1. węzła mocującego początek liny do elementu w/w - ponieważ wielokrotnie widziałem jakie dziwne węzły potrafią zawiązać nurkowie jestem zwolennikiem teorii że najlepszy węzeł to karabinek. Proponuję więc zawiązanie jeszcze przed rozpoczęciem nurkowania (lub jeszcze wcześniej) na końcu jak i początku liny ósemki podwójnej i przypięcie do niej karabinka.
  2. liny o prawidłowej długości i grubości - lina powinna pozwolić odpłynąć na odległość do 30m, więc aby można było ja poprawnie zamocować do stałego elementu oraz do dwóch nurków powinna posiadać długość ok 40m. jej wytrzymałość powinna wynosić ok 300kg (umożliwić wyciągnięcie obu płetwonurków).
  3. węzła łączącego koniec liny z uprzężą - dokładnie tak samo jak w punkcie 2

    Prawidłowe przywiązanie liny

    Aby zapewnić odpowiednią pewność wszystkich połączeń proponuje stosować jeden węzeł tzw. ósemkę podwójną oraz zestaw karabinków.

    W przypadku stosowania:

    karabinka z zabezpieczeniem

    możemy stosować jeden karabinek,

    karabinka bez zabezpieczenia


    należy zastosować zawsze dwa karabinki ustawione w taki sposób aby wypinały się w przeciwne strony

  4. uprzęży - stosowanie uprzęży jest bezwzględnie wymagane. Uprząż musi znajdować się bezpośrednio na skafandrze płetwonurka, dopiero potem zakładamy pozostały sprzęt. Rozwiązanie takie pozwala na założenie, zdjęcie zestawy butlowego jeszcze w przerębli bez utraty asekuracji. Ten sposób postępowania może być dużym ułatwieniem przy wychodzeniu.
  5. asekuracji zapewniającej prawidłową obsługę liny - asekurant jest najważniejszym elementem całego systemu, od jego pracy oraz prawidłowej reakcji na zaistniałe problemy zależy bezpieczeństwo nurkującej pary . Zalecane jest aby była to osoba doświadczona i odpowiedzialna. Asekurant musi posiadać rękawiczki gumowe z ciepłymi wkładkami dla zapewnienia odpowiedniego komfortu cieplnego przez cały okres pracy. Z doświadczenia wiem, że często nikt nie chce asekurować wszystkich nurków, szczególnie że mógł by w tym czasie np. siedzieć w ciepłym samochodzie lub smażyć kiełbaski. Jeżeli asekuracja zmienia się należy sprawdzić czy nowy asekurant wie jakie są jego obowiązki:
    6. Dobrze jeżeli asekurant sprawdzi czy jego następca potrafi prawidłowo asekurować. Dopiero kiedy jest tego absolutnie pewien, może przekazać asekurację. Dobrą praktyką nurkową jest założenie, że daną parę nurków obsługuje jeden asekurant, zmiany następują przy zmianie pary nurkującej.
Zdecydowanie poziom bezpieczeństwa podnosi bezpośrednie czuwanie nad wszystkim "kierownika nurkowania" oraz chronometrażysty

Elementy te maja zapewnić pewne połączenie nurka przy pomocy liny z powierzchnią, jak również umożliwić szybkie wyciągnięcie na powierzchnię w sytuacji awaryjnej.