Typowe przyczyny wypadków nurkowych

ratownictwo nurkowe

Do wypadków nurkowych dochodzi najczęściej w wyniku splotu kilku wyjątkowo niekorzystnych okoliczności, z którymi nurek nie jest sobie w stanie poradzić (ze wszystkimi na raz) przy swoim poziomie wyszkolenia. Niestety najczęstszą przyczyną wypadków jest lekkomyślność, doprowadzająca do sytuacji w których standardowy, akceptowalny poziom ryzyka gwałtownie wzrasta, a możliwa do opanowania normalnie sytuacja awaryjna zaczyna wymykać się spod naszej kontroli.
Do najczęstszych składowych doprowadzających do sytuacji awaryjnej (lub wypadku nurkowego) należą:

PAMIĘTAJ! Awaria sprzętu jest najrzadszą przyczyną występowania sytuacji awaryjnych.
Metody unikania sytuacji awaryjnych

BRAK POWIETRZA:
Planowanie zużycia czynnika oddechowego

Alternatywne źródła powietrza:

  • octopus,
  • dwa niezależne automaty,
  • zestaw Pony,
  • butla SpareAir.

Cechy alternatywnych źródeł powietrza:

  • łatwo dostępne,
  • widoczne dla partnera (kolor żółty),
  • długie węże w przypadku octopusa,
  • mogą mieć gorsze charakterystyki oddechowe niż główne źródła powietrza.

UTRATA KONTAKTU Z GRUPĄ LUB JEDNOSTKĄ PŁYWAJĄCĄ:

  • linki kierunkowe,
  • linki sygnałowe,
  • bojki sygnałowe,
  • bojki dekompresyjne,
  • latarki (błyskacze),
  • flary,
  • inne środki sygnałowe.

Sposoby udzielania pomocy przytomnemu nurkowi

Jeżeli potrzebujesz pomocy - w sytuacji awaryjnej, jeżeli nie masz na swoim wyposażeniu alternatywnego źródła powietrza , pokaż znajdującemu się najbliżej uczestnikowi nurkowania lub osobie prowadzącej nurkowanie znak "brak powietrza".

Jeżeli próba nawiązania kontaktu z partnerem nie powiodła się, nie staraj się za wszelką cenę zwrócić na siebie jego uwagi. Podpłyń w jego kierunku, zlokalizuj jego alternatywne źródło zasilania i podłącz się do niego.

Jeżeli udzielasz pomocy - jeżeli partner pokazał ci pod wodą znak "brak powietrza", jesteś zobowiązany udostępnić mu swoje alternatywne źródło powietrza lub rozpocząć wspólne oddychanie z Twojego automatu oddechowego i rozpocząć wspólne wynurzanie się na powierzchnię.

Jeżeli oddychacie z alternatywnego automatu

Jeżeli oddychacie partnersko (z jednego automatu)

Ustaw się przodem do podpływającego kolegi, prawą ręką złap za wąż automatu tuż przy drugim stopniu jednocześnie biorąc wdech. Po wzięciu wdechu wyjmij automat z ust i podaj partnerowi (pamiętaj o właściwej pozycji automatu). Partner powinien złapać swoją prawą ręką za twój prawy nadgarstek i włożyć sobie automat do ust.

Należy przyjąć wspólny rytm oddychania (po 2 wdechy dla każdego płetwonurka), należy pilnować aby osoba ratowana przez cały czas trzymała za twój nadgarstek (jest to bardzo ważne) przekazując ustnik pamiętajmy aby trzymać go ku dołowi, zapobiegnie to samoczynnemu wypływowi powietrza. Jeżeli jest taka potrzeba nożna nacisnąć przycisk aby pomóc sobie w opróżnieniu automatu z wody.

Każdy sam obsługuje swoją BCD . W przypadku gdy osoba ratowana nie jest w stanie obsługiwać swojej kamizelki z powodu np. dużego stresu o ile jest to możliwe staraj się używać kamizelkę tylko osoby ratowanej do kontrolowania prędkości wynurzania.

PAMIĘTAJ! W przypadku zaistnienia sytuacji awaryjnej (brak powietrza) cała grupa wynurza się na powierzchnię (nie tylko "ratowany" i "ratownik").
Jeżeli wynurzenie odbywa się przy linie to powinna się ona znajdować pomiędzy płetwonurkami (pomoże wam w orientacji i utrzymaniu odpowiedniego tempa wynurzania).

Sposoby ratowania nurka nieprzytomnego (wydobycie nurka).

Po dostrzeżeniu na dnie nieprzytomnego nurka (leży bez ruchu, nie oddycha) należy:
  • ustawić go do pozycji pionowej,
  • odchylić jego głowę do tyłu udrożniając drogi oddechowe,
  • opróżnić do połowy własną BCD ,
  • napełniając BCD nieprzytomnego nurka wydobyć, cały czas kontrolując prędkość wypływania (prędkość ta może zostać przekroczona (prędkość awaryjna), bowiem trzeba poszkodowanego dostarczyć jak najszybciej na powierzchnię).

Przykładowy sposób: lewa ręka trzyma pas nośny aparatu wydobywanego lub jego BCD a druga przytrzymuje automat oddechowy w ustach i odchylając jego głowę do tyłu operuje inflatorem BCD osoby ratowanej.

PAMIĘTAJ! W sytuacji awaryjnej liczy się przede wszystkim skuteczność działania a nie bezwzględne trzymanie się teoretycznie poznanych procedur ratowniczych.
Procedury awaryjne po wynurzeniu na powierzchnię

Ratowany płetwonurek jest przytomny - należy pomóc wyjść na brzeg lub łódź.

Ratowany płetwonurek jest nieprzytomny a odległość do łodzi lub brzegu jest duża (czas holowania będzie dłuższy niż 1 minuta) - należy wykonać sekwencję następujących działań:

  1. napełnić (dopełnić) BCD ratowanego oraz własną
  2. zrzucić pas balastowy ratowanego oraz własny
  3. zdjąć maskę ratowanego i wyciągnąć automat oddechowy z ust, oraz to samo wykonać z własną maską i automat oddechowy
  4. sprawdzić czy ratowany oddycha - jeżeli nie nadać sygnał "pomocy" do obsługi na powierzchni (uderzając wyprostowaną prawą ręką o wodę i krzycząc "ratunku nieprzytomny nurek" lub używając gwizdka [powtarzające się dźwięki]) - upewnić się, że dostrzegają,
  5. przystąpić do sztucznego oddychania wykonać 2 wdechy usta-usta (zaciskając nos palcami po odchyleniu głowy do tyłu) i następnie wykonywać po jednym wdechu co 5sekund do czasu nadejścia pomocy lub doholowania do brzegu.
  6. zdjąć swoją BCD oraz zdjąć BCD ratowanego (wykonując wdechy co 5s)
  7. podjąć holowanie aż do momentu uzyskania pomocy od obsługi powierzchniowej lub jeśli jej nie ma do momentu doholowania do łodzi lub brzegu (przez cały czas należy wykonywać wentylację ratowanego metodą usta-usta, 1 wdech na 5 sek., pamiętając o utrzymywaniu głowy ratowanego cały czas na powierzchni i udrożnieniu dróg oddechowych).

Wydobycie holowanego na łódź lub wyniesienie na brzeg
Techniki samoratownicze
wyjście z alternatywnym źródłem powietrza,
Jest to technika stosowana w przypadku awarii głównego źródła powietrza lub wyczerpania głównego zapasu powietrza. Płetwonurek korzysta z rezerwowego automatu lub z rezerwowego zapasu powietrza.
Wynurzenie awaryjne z zachowaniem kontroli pływalności.
Jeżeli próba nawiązania kontaktu z partnerem nie przyniesie rezultatu a zapas powietrza w płucach po wzięciu ostatniego wdechu nie wystarczy na dopłynięcie do partnera, należy podjąć jako absolutną ostateczność próbę wypłynięcia na powierzchnię. W takim przypadku należy pamiętać o:

  • stałym wypuszczaniu nadmiaru powietrza z płuc przez udrożnione przez odchylenie głowy do tyłu górne drogi oddechowe oraz wydawanie dźwięku "Aaaa...",
  • jak najwolniejszym wypływaniu (barotrauma i niebezpieczeństwa na powierzchni),
  • podejmowaniu prób pobierania powietrza z niesprawnego wcześniej automatu, którego nie wyciągamy z ust, nie wolno robić tego zbyt gwałtownie - zachłyśnięcie, można próbować naciskając przycisk dodawczy w II stopniu automatu oddechowego).

wyjście bez kontroli pływalności.
W przypadku problemów z osiągnięciem powierzchni (brak powietrza w BCD ) aby ułatwić sobie wynurzenie należy zrzucić pas balastowy.

PAMIĘTAJ! Pas balastowy to doskonały regulator pływalności !!!