Kurs Enriched Air Diver »

Kurs specjalista sprzętowy »

Kurs podstawowy OWD »

Previous Next

Nurkowanie przy linie opustowej

nurkowanie techniczne

Nurkowanie przy linie opustowej - niby prosta sprawa, ale czasami wygodą to jak nieskoordynowany atak partyzantów na linę, a nie jak znana umiejętność, przyda się więc kilka słów.

Najważniejsza zasada: ta zasada dotyczy się w zasadzie, każdego zanurzania jak i wynurzania, nie tylko przy linie opustowej - grupa nurkowa powinna trzymać się razem to znaczy być na jednym poziomie (oczy na tej samej głębokości). Jeżeli część grupy będzie głębiej albo płycej, komunikacja znakami będzie bardzo utrudniona lub wręcz niemożliwa. Drugi problem to bąbelki gazu wydychane przez grupę pod nami, mogą one znacznie ograniczać widoczność i dodatkowo podciągać zimną wodę z dna (mniejszy komfort termiczny). Grupa 4-5 osobowa bez problemu powinna się zmieścić się przy linie, rozkładając sie w gwiazdę, przy większych grupach należy nurków podzielić.

Nurkowanie przy linie opustowej nie jest trudne, ale aby nurkować dobrze należy znać podstawowe zasady nurkowania przy linie opustowej. Często przy zanurzeniu, jak i przy wynurzeniu nie jesteśmy sami, warto tak zaplanować nurkowanie, aby w trakcie wynurzenia/dekompresji osób było jak najmniej.

nurek rekreacyjny na przystanku dekompresyjnym - pozycja pionowa,
dla kontroli pływalności trzyma się łańcucha

zbyt przesadne trzymanie się liny - lina jest punktem odniesienia a nie
elementem na którym wisimy

nurkowie techniczni na przystanku dekompresyjnym - pozycja pozioma,
lina (łańcuch) jest tylko punktem odniesiania

grupa nurków na przystanku dekompresyjnym, pozycje bardzo różne

porównanie dwóch pozycji poziomej i pionowej,
obecnie pozycja pozioma jest zalecana

nurkowie na dekompresji - "formacja egipska"

Lina opustowa

Lina opustowa ma za zadanie ułatwiać nurkowanie w toni, ma być punktem odniesienia. Stosowana jest przy nurkowaniach na wrakach i przy nurkowaniach głębokich - wtedy prowadzi nas do celu - unikamy poszukiwania wraku czy głębokości. W razie problemów z pływalnością można się jej przytrzymać. W wodzie o bardzo słabej widoczności wyznacza drogę.

Lina opustowa powinna mieć grubość 8-12mm, mieć wystarczającą wytrzymałość, aby utrzymać całą grupę nurków. Lina powinna być na całej długości jednolita (nie powinna być wiązana z różnych kawałków ani mieć węzłów i innych zgrubień, może to utrudniać przemieszczanie się po linie.

Na powierzchni powinna być zakończona boją o wyporności będącej w stanie utrzymać całą grupę nurkową, około 50l wyporności to absolutne minimum. Na dnie powinna być przywiązana do balastu (prosiaka) o ciężarze minimum 20kg lub może być przewiązana do wraku lub skały.

Bardzo ważne, aby lina opustowa była naprężona i biegła w pionie. Lina ustawiana pod kątem i luźna, znacznie utrudnia zanurzanie jak i wynurzanie. Dodatkowo można się w niej zaplatać.

Jednolity kolor liny, nie pozwoli wizualnie oceniać prędkości wynurzania, z tego względu zaleca się, aby lina opustowa była przynajmniej dwukolorowa i posiadała wzorek, może być również łańcuchem.

Linę do boi i prosiaka wiążemy w sposób uniemożliwiający samorozwiązanie. Polecam węzeł kotwiczny, węzeł ratowniczy lub cumowniczy żeglarski.

zanurzenie w toni jest znacznie łatwiejsze, kiedy jako punkt odniesienia mamy linę opustową,
lina prowadzi nas do celu.

Jak nurkować przy linie opustowej?

Techniki mogą być bardzo różne - wszystko zależy od widoczności i liczebności grupy.

Dobra widoczność

Dobra widoczność (20m i więcej) to idealna sytuacja, tu szyk grupy jest rozproszony (formacja egipska), wszyscy opadają w pewnym oddaleniu od liny - do 2-8m. Dobrze, kiedy wszyscy są na jednej głębokości, gaz który wydychamy nie będzie przeszkadzał innym, nurkowanie w chmurze bąbelków powietrza znacznie ogranicza widoczność.

Zalecana pozioma sylwetka zarówno przy zanurzaniu jak i wynurzaniu - pozycja spadochroniarza. Pozycja pionowa nie zalecana (czytaj niewłaściwa). Zanurzamy się głową skierowaną w stronę liny, nie pływamy do przodu ani do tyłu, nie wykonujemy obrotów ani innych salt. Staramy się obserwować swojego partnera jak również osobę prowadzącą nurkowanie, a jak jest to możliwe, to całą grupę. Nasz partner powinien być po naszej prawej lub lewej stronie na wyciagnięcie ręki, również skierowany głową w stronę liny. Mamy stałą pozycje względem liny i grupy.

Jak duża może być grupa zanurzająca się przy linie opustowej? Przy tej technice, grupa może być bardzo duża, nawet ponad 10 osób.

Dobrą praktyką jest utrzymywanie takiej odległości od liny (1-2m) aby w przypadku zmiany widoczności lub problemów z pływalnością można było dopłynąć do liny wykonując 1-3 kopnięć z płetw. Z pewnością dystans do liny należy zmniejszyć kiedy widoczność spadnie do 5-10m.

Lina opustowa jest punktem odniesienia, jej trzymanie nie jest konieczne

w trudnych warunkach warunkach np. przy mocnym prądzie można się trzymać liny
(o ile jest w sposób pewny zamocowana)

Słaba widoczność

Widoczność na poziomie 1-5m można zakwalifikować jako słabą. Gdzie występuje taka widoczność? W większości polskich jezior.

W takich warunkach zalecana technika nurkowania jest następująca:

• cała grupa znajduje się na jednej głębokości, aby sobie wzajemnie nie przeszkadzać,
• wszyscy mają fizyczny kontakt z liną, jednak nie trzymają się jej w sposób stały a tylko tworzą przelotkę z palca wskazującego i kciuka. Podciąganie się na linie i ściąganie w dół to techniki dla alpinistów, w nurkowaniu nie stosowane.
• nie pchamy liny ani jej nie ciągniemy,
• nigdzie nie pływamy - trzymamy się liny
• nie robimy obrotów ani fikołków,
• mamy stała pozycję w grupie,
• nasz partner powinien znajdować się po naszej prawej lub lewej stronie,
• nie wpływamy między inne pary,
• przy zanurzaniu ręka osoby prowadzącej nurkowanie powinna znajdować się najniżej a przy wynurzaniu najwyżej.

Grupa 2-4 osobowa nie powinna mieć większych problemów z ustawieniem się przy linie. Grupy większe 5-6 osób jeżeli jest dobra da sobie radę. Większych grup, nie polecam, raczej należy się podzielić na dwa odrębne zespoły.

Jeżeli mamy w grupie osobę nie radzącą sobie z pływalnością (musi pływać - nie jest w stanie zawisnąć w toni) to skład grupy nie powinien być większy jak 3 osoby, w innym przypadku zostaniem pod wodą skopani płetwami, kiedy taka osoba będzie robiła kolejny nawrót. Oczywiście najlepszym rozwiązanie jest nie nurkować z taką osobą. Nauczmy ją prawidłowych technik utrzymywania pływalności i wtedy wróćmy do nurkowania przy linie. Dla tych co mają problemy polecam stronę doskonała pływalność zerowa.

Bardzo słaba widoczność

Widoczność od 0-1m to bardzo słaba widoczność. Widoczność tego typu może utrzymywać się cały czas, lub możemy się jej spodziewać, kiedy odpadniemy na dno, i wzbijemy osad.

Obowiązują takie same zasady jak przy nurkowaniu przy słabej widoczności z tym że dodatkowo należy posiadać linkę o długości około 120cm zakończoną z jednej strony karabinkiem alpinistycznym o dużym uchu (szerokość 3-4 grubości liny opustowej). Linka ta powinna mieć grubość przynamniej 6mm i być na tyle sztywna, aby nie miała tendencji do plątania się. Drugi koniec liny przywiązujemy do D-ringu pasa piersiowego.

Aby w razie potrzeby wypięcie z liny było łatwe, w linę wpina się tylko prowadzący, pozostali wpinają się w jego karabinek. Jeżeli nurkujemy w parach jedna osoba z pary wpina się w linę opustową, partner wpina się w nasz karabinek. Pozostałe pary robią podobnie.